toernooiverslag

Finale impressie

Toen ik voor de tweede keer die dag de zaal binnenkwam, was de poedelfinale (ofwel; de strijd om de (niet zo) felbegeerde zesde plek) in volle gang. Deze werd gespeeld door Quasi en, tot mijn grote schrik, Herberg de Lauwe Lust. Hoewel de poedelprijs in het vooruitzicht stond, waren de teams elkaar goedgezind. De laatste scène werd dan ook gezamenlijk gespeeld; het was een ode aan de hardwerkende Nederlander; metselaars en natuurlijk de kok met C O C. Met een overwinning (lees; ondergang) van 2-1 werd de Herberg zesde en hiermee eigenaar van ’s werelds eerste echte wisselpoedeltrofee.

Nu was de arena voor Mannen met Ervaring en Zot!, die het tegen elkaar opnamen voor de eerste podiumplek. Met een prachtig stil spel rond ‘Next Monday’s hangover’ lieten de ervaren mannen direct zien wat zij in huis hadden. Ook het ronduit gruwelijke sportverslag van het toernooi hamsterkooi schoonmaken was een knap staaltje acteerwerk. Hoewel zij een goede poging deden, kon Zot! hier niet meer tegenop. Mannen met Ervaring kreeg zowel de stemmen van de rechters als die van het publiek en behaalde daarmee een mooie 3e plaats.

Maar natuurlijk werd met al die prachtige scènes enkel de spanning opgebouwd, want de belangrijkste en grootste strijd moest nog beginnen: De Finale. Een bloedstollende finale, waarin het tot nu toe zo onoverwinnelijke Improkidoki het opnam tegen Excuses voor het Ongemak.

Al in het eerste deel van deze eindslag werd het publiek om de oren geslagen met schitterende scènes. Excuses voor het Ongemak liet een diepe indruk achter met een (zeer hete) scène in een lift. Improkidoki besloot het publiek erbij te betrekken en vroeg twee mensen een eerste en een laatste zin uit een boek te kiezen. Zo kwam het dat daar iemand op het podium stond met de openingszin ‘verder was ik vooral bezig met zwanger zijn en borstvoeding geven.’ "Dat doen we dus nooit meer!" was reactie van de spelers. Van mij zouden ze ’t vaker mogen doen.

Maar echt, echt, écht spannend werd het pas in het tweede deel van de finale. Beide teams leken nu volop te beseffen wat er op het spel stond en hadden besloten het elkaar vooral niet makkelijk te maken. Waar Improkidoki dit voornamelijk deed door luchtige scènes, zette Excuses voor het Ongemak zwaarder geschut in. Als antwoord op een chaotische korfbaltraining van Improkidoki stalen zij de show met een prachtige scène over een vader en zoon relatie, waarmee zij bewezen dat theatersport niet alleen leuk is om naar te kijken wanneer het grappig is. De laatste twee scènes van Improkidoki waren van het feel good-soort. Zij kortten Roodkapje in tot het één grote chaos van wolf, oma, meisje en all es-overhoop-schietende jager was.

Als afsluiter speelden zij een musical over een herder en schapen, waarin iedereen, ook de schapen, gelukkig getrouwd eindigden. Excuses voor het Ongemak moest niets hebben van deze zoetigheid en eindige met het ultieme einde; een dooie en een begrafenis. Na twee treurige liederen aan het adres van de dooie, bleek gelukkig dat niet iedereen verdronk in zijn tranen. In deze scène had diezelfde dooie het laatste woord.

Bij het theatersporttoernooi was dit niet het geval. Hier hadden de rechters het toch echt voor het zeggen. Vier afgekloven nagels en een verdraaide duim later hadden de rechters hun keuze gemaakt en werd de tussenstand bekend: 5-6 voor Excuses voor het ongemak. Dit was echter nog geen onomkeerbare overwinning. Het publiek had nog niet gestemd.

Voordat zij hun doorslaggevende stem uit konden brengen werden er eerste andere prijzen uitgedeeld; die voor de beste suggestie. Want zonder die suggesties, ook geen scènes om mee te winnen!

Uiteindelijk stemde het publiek op Improkidoki, waardoor er plots twee winnaars van één zilveren peperbus waren.

Het wordt dus nog spannend welk team het volgende toernooi gaat organiseren. Want dat dat volgende toernooi er moet komen is wel zeker! 

Maar nu is het genoeg.